تقدیم به همه ی کسایی که بی نهایت دوسشون دارم...

این روزها تنهام...تنهای تنها که نه.چون همیشه یکی هست 

که همراهمه. 

اما..از خیلی چیزا..از خیلی کسا..دل کندم.خیلی سخته آدم 

خودش همچین کاری رو با خودش بکنه. 

این روزها خیلی فکر میکنم...همه توی خاطرم زنده ی زنده هستن 

و بیشتر از قبل به یادشونم.نمیدونم من چقدر تو یاد و خاطر اونا 

هستم...اما حسشون میکنم. 

می نویسم..این روزا از دل می نویسم بلکه آرومم کنه.دل کندم از 

عزیزترین هام چون خواستم پیشگیری کنم از... 

ترسیدم..از اینکه نتونم ادامه بدم..از اینکه زمانی بیاد و دیگه هیچ وقت 

نباشم. 

بغضم شکست..با دل بد کردم اما چاره ای نداشتم. 

عزیزترینام..آدمای با ارزش زندگیم...با همه ی وجودم دوستون دارم 

فراموش نمیشین 

هرگز 

                                                                   ... صدف کیهانی ... 

                                                                                                           ۱۳۸۹/۱۱/۹