دیشب شعری رو که باید تمومش میکردم...تموم کردم.
اینم تموم شد...اما کارای نصفه و نیمه هنوز هست.
دیشب قبل از کلاسم توی خیابان ولیعصر با یکی از دوستام قدم
میزدیم...سرد بود اما به قدم زدنش می ارزید.
این روزا خیلی...خیلی یه جوریه. اذیت میشم..اذیت میکنم.
خدا منو ببخشه...
گفت امید داشته باش...از دستش دادم
گفت اعتماد کن...
این کارو نکردم...
گفت اروم باش...
گفتم نمیتونم...
بهش گفتم: انصاف نبود...چرا؟ چرا توی 2روز...
گفتم: قلب منو از چی ساخته بودی که باید ببینم و سکوت کنم؟!
شاید من هیچ وقت نباید دلبسته بشم...شاید فقط باید به خودت فکر
کنم.
اگر که پازل من اینجوری کامل میشه...دلم میخواد خودم یکی یکی
ادمای توی زندگیمو بیرون بذارم قبل از اینکه کنار گذاشته شم.من برم
قبل از اینکه شاهد رفتن دیگه ای باشم.
پس چرا نمیتونم با خیال راحت اینارو بنویسم همش یه نفر میاد دم
نظرم که دیشب بهم میگفت دلم به تو خوشه که دارم زندگی میکنم.
خدایا تکلیف من چیه...؟ اگه باید بمونم پس من چی؟ چرا یه بار قلبم
سبک نمیشه؟
اگه باید برم...پس چرا ادما با من اینجورین؟
تقصیر منه؟
گفتن باهات حرف بزنم...اما من که این مدته کار دیگه ای جز این
نکردم...همه دلخوشیم همین بوده.
شاکیم...اما میدونم از حس واقعیم خبر داری.
میدونم تو شاهد بودی...واسه همینم منتظرم.
میدونی...خسته شدم.خیلی خسته شدم...از اینکه انقدر ریختم تو
خودم..از تموم انتظارا از همشون خسته شدم.از سکوتام خسته
شدم.
از...
دارم کفر میگم؟ دارم نا شکری میکنم؟ منو ببخش اما من بنده ی
خوبی نیستم برات .چرا باید یه سری چیزا باشه..؟ چرا باید بعضی
بیماری ها باشه...
اره.برم خدا رو شکر کنم که سالمم..اما خدایا دیدن بیماری بقیه ادما
هم خیلی سخته.
الان یاد اون جوونی افتادم که تو ماه رمضون گفتن سرطان خون
گرفته...
الان یاد تک تک اونایی افتادم که محرم امسال..روز عاشورا اسم بردن
واسه شفاشون.
کاش حداقل سال دیگه اونا اون موقع تو سلامتی کامل کنار خونواده
هاشون باشن.
وقتی اون اقاهه اینارو میگفت سوختم...خودت میدونی چقدر.
خدایا دلم خیلی گرفته از چیزایی که میبینم.
... صدف کیهانی ...
1389/10/5
به دیدنم بیا
دلمان گرفت.منظر حضورتم.بیا شعر تلخ و بخون